به گزارش همنوا به نقل از فارس، هوشنگ دادگر، دبیر انجمن گفتار درمانی ایران، گفت: گفتار درمانی یکی از رشته‌های توان‌بخشی است که مدت‌ زمان زیادی قدمت ندارد و در حدود 50 سال است که در ایران شناخته‌شده است اما با این‌ وجود بیش از ۴ هزار نفر در این رشته فارغ‌التحصیل شده‌اند و ارزیاب، تشخیص و درمان اختلالات گفتار و زبان را بر عهده‌دارند.

وی افزود: در کنار این، گفتار درمانی به بحث درمان اختلالات صدا و حنجره نیز توجه دارد؛ به همین دلیل می‌توان گفت بحث گفتار درمانی مربوط به سن خاصی نیست و همه افراد می‌توانند از خدمات گفتاردرمانی استفاده کنند.

دبیر انجمن علمی گفتار درمانی ایران ادامه داد: یکی از دلایلی که سبب شده است خانواده‌ها کمتر به گفتار درمانی مراجعه کنند نگاه سنتی  بزرگ‌ترهای خانواده‌ها به مشکلات گفتاری است.

دادگراضافه کرد: اگر کودکی دچار مشکل گفتار باشد یکی از علل اصلی عدم مراجعه به هنگام خانواده‌ها به درمانگر توسط آنها پدر بزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هستند؛ زیرا در چنین شرایطی آنها این کودک را با فرزند 4 ساله خودشان در 20 سال پیش مقایسه می‌کنند؛ این در حالی است که در سال‌های اخیر ماهیت، علت، شکل و عوامل مختلفی که ایجاد کننده مشکلات گفتار و زبان هستند، فرق کرده است.

وی اضافه کرد:‌ اگر به 30 سال قبل در ایران برگردیم می‌بینیم کسی مفهوم اوتیسم را نمی‌دانست ما حتی در واحدهای درسی دانشگاه هم آموزشی در خصوص اوتیسم نداشتیم.

دادگر افزود: از دو دهه قبل، تغییر سبک زندگی، تغییر تعاملات، تغییر فرم‌های ارتباطی، صنعتی شدن و افزایش مشغله‌های خانواده‌ها، سبب شده است بازی‌های بچه‌ها به سمت بازی‌های تکراری و کامپیوتری برود و کودک مدت‌زمان زیادی را جلوی تلویزیون سپری کند و به همین دلیل میزان مکالمه بین بچه‌ها و خانواده‌ها کاهش پیداکرده است.

دبیر انجمن علمی گفتار درمانی ایران با تأکید بر اینکه مشکلات گفتاری می‌تواند آثار زیادی را بر  زندگی کودکان به‌جای بگذارد، تصریح کرد: مشکلات توجه و تمرکز، اعتماد به‌ نفس و عدم رشد تعاملی کودک از جمله آثار مشکل اختلال گفتاری است و از آنجا که درمان آن قابل‌دسترس شده است انتظار داریم که خانواده‌ها به این مسائل توجه داشته باشند و حتی مشورت ساده گفتار درمان آن را بررسی کند؛ بنابراین کمکی به خود خانواده شود، زیرا مداخله زودهنگام اثربخشی درمان را بیشتر کرده و طول درمان را کوتاه می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: کودکی که در زیر دو سال، تأخیر رشد کلامی دارد و به گفتار درمان مراجعه کند راحت‌تر می‌توان آن را درمان کرد و دوره درمان کوتاه‌ می‌شود اما وقتی سن کودک به 5.5 سالگی می‌رسد و در آن زمان کودک به گفتار درمان مراجعه می‌کند طول درمان ممکن است چند سال طول بکشد و راندمانی هم که در سن پایین ممکن است داشته باشد را نیز نخواهد داشت.

دبیر انجمن علمی گفتار درمانی ایران خاطرنشان کرد:‌ بنابراین در چنین شرایطی هزینه خانواده زیاد می‌شود مشکل تأخیر گفتاری جدی‌تر شده و جواب دهی درمان کاهش می‌یابد.

دادگر با تأکید بر اینکه خانواده‌هایی که با این مشکل روبرو هستند باید سبک تعامل با کودکان را تغییر دهند، افزود:‌ متأسفانه میزان صحبت و تعامل خانواده‌های ایرانی با کودکان 22 دقیقه در روز است و این بسیار پایین است؛ بنابر‌این ما ورودی‌های زبانی کودکان را کم کرده و شکل بازی‌ها را تغییر داده‌ایم. بیشتر درگیری‌های بچه‌ها به بازی‌های کامپیوتری و موبایلی اختصاص پیداکرده است.

وی اظهار کرد:‌ زبان و ارتباطات در تنظیم رفتارهایمان تأثیر دارد. کودکانی که دچار مشکل گفتاری هستند در دوست‌یابی، همبازی شدن با کودکان دیگر و توجیه آوردن دچار مشکل می‌شوند و سطح ارتباطی کودک کاهش پیداکرده و مجموع آنها اعتمادبه‌ نفس کودک را کاهش می‌دهد.

دبیر انجمن علمی گفتار درمانی ایران در خصوص اینکه «بسیاری از قدیمی‌ها برای افزایش قدرت کلامی کودکان توصیه می‌کنند که بچه‌ها تخم کبوتر استفاده کنند»، افزود: هیچ مطالعه علمی براثر بخشی مواد تغذیه‌ای در مورد گفتار تاکنون انجام‌ نشده است و از آنجاکه درمان‌های مبتنی بر شواهد نداریم؛  بنابراین نمی‌توانیم بگوییم که مواد غذایی بر افزایش توان کلامی تأثیر گذارند.