به گزارش همنوا، در ماجرای 29 بهمن تبریز، برای نخستین بار پس از وقایع ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، ارتش برای کنترل وضعیت مستقیماً وارد درگیری‌ها شد. همچنین، شعار «مرگ بر شاه» برای اولین بار در این قیام سرداده شد. چهل روز پس از این رویداد در ۱۰ فروردین ۱۳۵۷، انقلابیون شهرهای اصفهان، جهرم، یزد، شیراز و اهواز نیز به مناسبت چهلمین روز کشته شدگان تبریز، دست به تجمع و اعتراض زدند که باعث کشته شدن عده‌ای دیگر در آن شهرها شد. این اعتراضات سراسری در نهایت منجر به توجه رسانه‌های خارجی به اعتراضات ایران شد.

طبق گزارش ساواک، در حرکت جسارت‌آمیز مردم تبریز، ۵۸۱ نفر دستگیر، ۹ نفر کشته، ۱۱۸ نفر زخمی، ۳ دستگاه تانک، ۲ سینما، یک هتل، کاخ جوانان، حزب رستاخیز و تعدادی اتومبیل شخصی و دولتی به آتش کشیده شدند. چند روز بعد تعداد کشته شدگان تبریز به ۱۳ نفر رسید. آن‌ها که مورد اصابت مستقیم گلوله قرار گرفتند، در دم جان باختند، آن دسته از جوانان هم که راهی بیمارستان شدند، بعد از مراقبت‌ها و بازجویی‌های بیمارستانی، سرنوشت دیگری داشتند.

محمد تجلا، دانشجوی اردبیلی دانشگاه تبریز، اولین شهید 29 بهمن است. تجلا از مریدان شهید آیت‌الله قاضی بود و پیش از 29 بهمن، تحت پیگرد ساواک قرار داشت. روز 29 بهمن، در پاسخ به اهانت سرگرد حق‌شناس به مسجد، با او گلاویز شد و مورد اصابت گلوله سرگرد قرار گرفت. دقایقی بعد، پیکر غرق خون محمد روی دوش دیگر نمازگزاران، به بیرق سرخ قیام تبدیل شد.

محمدباقر رنجبر آذرفام، از دیگر شهدای 29 بهمن 1356 تبریز است. محمدباقر دانشجوی فلسفه دانشگاه تبریز بود. او در جریان تظاهرات، آسیب سختی ندید؛ در حالی که خون‌ریزی داشت به بیمارستان راه‌آهن تبریز منتقل شد. 10 روز در بیمارستان تحت مراقبت و بازجویی ساواک بستری بود، سپس به بیمارستان امام (پهلوی سابق) منتقل شد و نهایتاً باتزریق آمپول به شهادت می رسد.