به گزارش همنوا، رویداد مباهله از رویدادهای صدر اسلام است. هنگامی که پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت (ع) در یک سو و مسیحیان نجران در دیگر سو آمادهٔ مباهله یا نفرین طرف دروغگو شدند. مسیحیان نجران که به مدینه آمده بودند تا در مورد درستی دعوت پیامبر(ص)  پژوهش کنند با او به محاجه (دلیل آوردن) پرداخته، سرانجام بحث شان به جایی کشید که حضرت محمد(ص) خواست تا با آن‌ها مباهله کند.

هر یک از دو طرف با افراد خود به محل مباهله رفتند. مسیحیان وقتی دیدند که پیامبر اکرم(ص) با عزیزترین کسانش یعنی (حضرت علی(ع)، حضرت فاطمه(س)،  امام حسن(ع) و امام حسین(ع)) می‌خواهد آن‌ها را به چالش بکشد مطمئن شدند که حضرت محمد(ص) اگر به خودش مطمئن نبود، جان خانواده اش را به خطر نمی‌انداخت. پس از مباهله کناره گرفتند.

از ام سلمه نقل کرده‌اند که در همان روز رسول خدا(ص) همان چهار نفر همراهان خود را در زیر عبای موئی و مشکین رنگ خود گردآورد و این آیه را تلاوت کرد: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً» این رویداد از سوی مسلمانان به عنوان یکی از برجستگی‌های اهل بیت محسوب شده و به عنوان دلیلی برای اثبات این امر که اصحاب کساء (حضرت محمد(ص)، امیرالمومنین علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)) هستند، استفاده می‌شود.

بیست و چهارم ذی‌الحجه روز مباهله نام دارد و جارالله زمخشری از دانشمندان بزرگ معتزلة، در کتاب تفسیر کشاف به فضیلت اصحاب کسا (کسانی که در روز مباهله همراه پیامبر بودند.) اشاره کرده ‌است.

مباهله در اصل از ماده بَهْل (بر وزن اَهْل) به معنی رها کردن است. این واژه را به معنی هلاکت و لعن و دوری از خدا معنی کرده‌اند آن نیز به خاطر رها کردن و واگذار نمودن بنده به حال خویش و خروج از سایه لطف خداست، اما از نظر مفهوم متداول که در آیه به آن اشاره شده، مباهله به معنی نفرین کردن دو نفر به همدیگر است. به این ترتیب که وقتی استدلالات منطقی سودی نداشت، افرادی که با هم درباره یک مسأله مهمّ دینی گفت‌وگو دارند در یک جا جمع می‌شوند و به درگاه خدا تضرّع می‌کنند و از او می‌خواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند، همان کاری که پیامبر اسلام(ص) در برابر مسیحیان نجران کرد، که در آیه ۶۱ سوره آل عمران به آن اشاره شده است.

در این آیه می‌خوانیم: «فَمَن حاجَّکَ فیهِ مِن بَعدِ ما جائَکَ مِنَ العِلمِ فَقُل تَعالَوا نَدْعُ اَبنائَنا وَ اَبنائَکُمْ وَ نِسائَنا وَ ئِسائَکُمْ وَ اَنْفُسَنا وَ اَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعنَةَ اللهِ عَلی الکاذِبینَ»

«هر گاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده، (باز) کسانی درباره مسیح با تو به ستیز برخیزند، بگو: "بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما نیز فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما نیز زنان خود را، ما از نفوس خود (و کسی که همچون جان ما است) دعوت کنیم، شما نیز از نفوس خود، آنگاه مباهله (و نفرین) کنیم، و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم"».

این آیه به ضمیمه آیاتی که قبل و بعد از آن نازل شده، نشان می‌دهد که در برابر پافشاری مسیحیان در عقاید باطل خود، از جمله ادعای الوهیت حضرت مسیح(علیه السلام) و عدم کارایی منطق و استدلال در برابر لجاجت آنها، پیامبر(ص) مأمور می‌شود که از طریق مباهله وارد شود، و صدق گفتار خود را از این طریق خاصّ و روحانی به ثبوت برساند، یعنی با آنها مباهله کند تا راستگو از دروغگو شناخته شود.

«هر گاه (مسیحیان) بعد از علم و دانشی که به تو رسیده (درباره نفی الوهیت مسیح(علیه السلام) و تثلیت و انحرافاتی از این قبیل) با تو به بحث و ستیز برخیزند، به آنها بگو: "ما فرزندان خود را دعوت کنیم شما نیز فرزندان خود را (فَمَن حاجَّکَ فیهِ مَن بَعدِ ما جائَکَ مِنَ العِلمِ فَقُل تَعالَوا نَدْعُ اَبنائَنا وَ اَبنائَکُم) ، ما زنان خویش را دعوت نماییم و شما نیز زنان خود را، (وَ نِسائَنا وَ نِسائَکُمْ)، ما از نفوس خود (و کسی که همچون جان ما است) دعوت می‌نماییم و شما نیز نفوس خود ( وَ اَنفُسَنا وَ اَنفُسَکُمْ).

آنگاه مباهله (نفرین) کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم: (ثُمَّ نَبْتَهِل فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللهِ عَلَیَ الکاذِبینَ).

بدون تردید از نظر تاریخی این مسئله واقع شد. یعنی پیامبر(ص) گروهی را انتخاب کرد و همراه خود برای مباهله آورد.

در روایات اسلامی که مفسّران و محدّثان نقل کرده‌اند آمده است «هنگامی که آیه فوق نازل شد پیامبر(ص) به مسیحیان نجران پیشنهاد مباهله داد، بزرگان مسیحی از پیامبر(ص) یک روز مهلت خواستند، تا در این باره به شور بنشینند. اسقف (اعظم) به آنها گفت: "نگاه کنید، اگر فردا محمد با فرزند و خانواده‌اش برای مباهله آمد از مباهله با او بپرهیزید، و اگر اصحاب و یارانش را همراه آورد با او مباهله کنید که او پایه و اساسی ندارد".

فردا که شد که پیامبر(ص) آمد، در حالی که دست حضرت علی(ع) را گرفته بود و امام حسن(ع) و  امام حسین(ع) پیش روی او حرکت می‌کردند، و حضرت فاطمه(ع) پشت سر او مسیحیان و در پیشاپیش آنان" اسقف اعظم آنان بیرون آمدند.

هنگامی که پیامبر(ص) را با همراهان مشاهده کرد، پرسید: اینها چه کسانی هستند؟ " گفتند: "این یکی، پسر عمو و داماد او است، و این دختر زاده‌های او هستند، و این بانو، دختر او است که از همه نزد او گرامی‌تر است. " اسقف نگاهی کرد و گفت: "من مردی را می‌بینم که مصمّم و با جرأت در مباهله آمده و می‌ترسم او راستگو باشد، و اگر راستگو باشد بلای عظیمی بر ما وارد خواهد شد. " سپس گفت: "ای ابوالقاسم (محمد(ص)) ما با تو مباهله نخواهیم کرد، بیا با هم صلح کنیم"»!

و در بعضی از روایات آمده که اسقف اعظم گفت: «من صورت‌هایی را می‌نگرم که اگر از خدا بخواهند کوه را از جا برکند چنین خواهد شد! پس مباهله نکنید که هلاک خواهید شد»

اعمال روز مباهله 

همچنین در این روز حضرت امیرالمؤمنین(ع) نیز در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه  «إِنَّمٰا وَلِیُّکُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ..» در شأن آن حضرت نازل شد. در هر صورت این روز دارای شرافت بسیاری است و در آن چند عمل وارد است:

اول؛ غسل.

دوّم؛ روزه گرفتن.

سوّم؛ خواندن دو رکعت نماز که در وقت و کیفیت و ثواب مانند «نماز روز عید غدیر» است و اینکه «آیت‌الکرسی» در نماز مباهله باید تا «هُمْ فِیهٰا خٰالِدُونَ» خوانده شود.

چهارم؛ خواندن دعای مباهله که شبیه به دعای سحر ماه رمضان است و شیخ طوسی و سید ابن طاووس نقل کرده‌اند، اما بین روایات آن دو بزرگوار اختلاف زیادی است و من روایت شیخ طوسی را در کتاب «مصباح» برگزیده‌ام که فرموده است: دعای روز مباهله همراه با فضیلت آن، از حضرت صادق(ع) روایت شده و آن دعا این است:

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ بَهائِکَ بِأَبْهاهُ وَکُلُّ بَهائِکَ بَهِیٌّ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِبَهائِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ جَلالِکَ بِأَجَلِّهِ وَکُلُّ جَلالِکَ جَلِیلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِجَلالِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ جَمالِکَ بِأَجْمَلِهِ وَکُلُّ جَمالِکَ جَمِیلٌ ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بَجَمالِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَما وَعَدْتَنِی.

خدایا از تو درخواست می‌کنم از زیبایی‌ات به‌حق برترین مرتبه زیبایی‌ات و همه مراتب آن زیباست، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه مراتب زیبایی‌ات. خدایا از تو درخواست می‌کنم از بزرگی‌ات به‌حق برترین مرتبه بزرگی‌ات و همه مراتب بزرگی‌ات بزرگ است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه مراتب عظمتت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از جمالت، به‌حق برترین مرتبه جمالت و همه مراتب جمال تو جمیل است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه مراتب جمالت. خدایا تو را می‌خوانم چنان‌که فرمان دادی، پس اجابتم کن چنان‌که وعده فرمودی،

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ عَظَمَتِکَ بِأَعْظَمِها وَکُلُّ عَظَمَتِکَ عَظِیمَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعَظَمَتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ نُورِکَ بِأَ نْوَرِهِ وَکُلُّ نُورِکَ نَیِّرٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِنُورِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ رَحْمَتِکَ بِأَوسَعِها وَکُلُّ رَحْمَتِکَ واسِعَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ کُلِّها؛

خدایا از تو درخواست می‌کنم از شکوهت، به‌حق برترین مرتبه شکوهت و همه مراتب شکوهت شکوهمند است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه مراتب شکوهت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از نورت، به‌حق برترین مرتبه نورت و همه نورت نورانی است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه نورت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از رحمتت، به‌حق وسیع‌ترین مرتبه رحمتت و همه رحمتت وسیع است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه رحمتت؛

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَما وَعَدْتَنِی. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ کَمالِکَ بِأَکْمَلِهِ وَکُلُّ کَمالِکَ کامِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکَمالِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ کَلِماتِکَ بِأَتَمِّها وَکُلُّ کَلِماتِکَ تامَّةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکَلِماتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ أَسْمائِکَ بِأَکْبَرِها وَکُلُّ أَسْمائِکَ کَبِیرَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَسْمائِکَ کُلِّها؛

خدایا تو را می‌خوانم، چنان‌که فرمانم دادی، پس اجابتم کن، چنان‌که وعده فرمودی، خدایا از تو درخواست می‌کنم از علمت به‌حق نافذترین آن و همه علم تو نافذ است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه علمت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از گفتارت به‌حق پسندیده‌ترین آن و همه گفتارت پسندیده است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه گفتارت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از خواسته‌هایت به‌حق محبوب‌ترین آن‌ها و همه آن‌ها نزد تو محبوب است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه خواسته‌هایت.

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَما وَعَدْتَنِی. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ شَرَفِکَ بِأَشْرَفِهِ وَکُلُّ شَرَفِکَ شَرِیفٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِشَرَفِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ سُلْطانِکَ بِأَدْوَمِهِ وَکُلُّ سُلْطانِکَ دائِمٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِسُلْطانِکَ کُلِّهِ؛

خدایا تو را می‌خوانم چنان‌که فرمانم دادی، پس اجابتم کن چنان‌که وعده فرمودی. خدایا از تو درخواست می‌کنم از شرفت به‌حق برترین مرتبه شرفت و همه شرفت شریف است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه شرفت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از سلطنتت، به‌حق پایدارترین آن و همه سلطنتت پایدار است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه سلطنتت؛

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ مُلْکِکَ بِأَفْخَرِهِ وَکُلُّ مُلْکِکَ فاخِرٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمُلْکِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَما وَعَدْتَنِی. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ عَلائِکَ بِأَعْلاهُ وَکُلُّ عَلائِکَ عالٍ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعَلائِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ آیاتِکَ بِأَعْجَبِها وَکُلُّ آیاتِکَ عَجِیبَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِآیاتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ مَنِّکَ بِأَقْدَمِهِ وَکُلُّ مَنِّکَ قَدِیمٌ ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَنِّکَ کُلِّهِ؛

خدایا از تو درخواست می‌کنم از فرمانروایی‌ات به‌حق گرانمایه‌ترین آن و همه فرمانروایی‌ات گرانمایه است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه فرمانروایی‌ات. خدایا تو را می‌خوانم چنان‌که فرمانم دادی پس اجابتم کن چنان‌که وعده فرمودی. خدایا از تو درخواست می‌کنم از والایی‌ات به‌حق والاترین آن و همه والایی‌ات والاست، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه والایی‌ات. خدایا از تو درخواست می‌کنم از آیاتت به‌حق شگفت‌ترین آیاتت و همه آیاتت شگفت است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه آیاتت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از نعمتت به‌حق دیرینه‌ترین آن و همه نعمتت دیرین است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه نعمتت؛

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِی وَعَدْتَنِی. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِما أَنْتَ فَیهِ مِنَ الشُّؤُوْنِ وَالْجَبَرُوتِ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکُلِّ شَأْنٍ وَکُلِّ جَبَرُوتٍ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِما تُجِیبُنِی بِهِ حِینَ أَسْأَلُکَ یَا اللّٰهُ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِبَهاءِ لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، یَا لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِجَلالِ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِلا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ.

خدایا تو را می‌خوانم چنان‌که فرمانم دادی، پس اجابتم کن، چنان‌که وعده فرمودی. خدایا از تو درخواست می‌کنم، به‌حق آنچه در آن قرار داری از مقام و جبروت. خدایا از تو درخواست می‌کنم به تمام مقام و تمام جبروتت. خدایا از تو درخواست می‌کنم به آنچه با آن اجابتم می‌نمایی، زمانی که از تو می‌خواهم، ای خدا، ای که معبودی جز تو نیست، از تو می‌خواهم به زیبایی اینکه معبودی جز تو نیست. ای که معبودی جز تو نیست، از تو می‌خواهم به بزرگی اینکه معبودی جز تو نیست. ای که معبودی جز تو نیست، از تو می‌خواهم به‌حق اینکه معبودی جز تو نیست.

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَما وَعَدْتَنِی. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ رِزْقِکَ بِأَعَمِّهِ وَکُلُّ رِزْقِکَ عامٌّ ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرِزْقِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ عَطائِکَ بِأَهْنَئِهِ وَکُلُّ عَطائِکَ هَنِیءٌ ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعَطائِکَ کُلِّهِ؛

خدایا تو را می‌خوانم چنان‌که فرمانم دادی، پس اجابتم کن چنان‌که وعده فرمودی. خدایا از تو درخواست می‌کنم از روزی‌ات به همگانی‌ترین آن و همه روزی‌ات همگانی است. خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه روزی‌ات، خدایا از تو درخواست می‌کنم از عطایت، به‌حق گواراترین آن و همه عطایت گواراست. خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه عطایت؛

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ خَیْرِکَ بِأَعْجَلِهِ وَکُلُّ خَیْرِکَ عاجِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِخَیْرِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ فَضْلِکَ بِأَفْضَلِهِ وَکُلُّ فَضْلِکَ فاضِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِفَضْلِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَما وَعَدْتَنِی.

خدایا از تو درخواست می‌کنم از خیرت به فوری‌ترین آن و همه خیرت فوری است. خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه خیرت. خدایا از تو درخواست می‌کنم از فضلت، به‌حق فزون‌ترین آن و همه فضلت فزون است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به همه فضلت. خدایا تو را می‌خوانم چنان‌که فرمانم دادی، پس اجابتم کن چنان‌که وعده فرمودی.

اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنِی عَلَی الْإِیمانِ بِکَ، وَالتَّصْدِیقِ برَسُولِکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، وَالْوِلایَةِ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طالِبٍ، وَالْبَراءَةِ مِنْ عَدُوِّهِ، وَالایْتِمامِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، فَإِنِّی قَدْ رَضیْتُ بِذٰلِکَ یَا رَبِّ.

خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا برانگیز بر ایمان به خود و تصدیق به رسولت (درود خدا بر او و خاندانش باد) ولایت علی بن ابیطالب (ع) و بیزاری از دشمنش و اقتدا به امامان از خاندان محمّد (درود خدا بر آنان باد) که من به این واقعیت راضی شده‌ام.

اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ فِی الْأَوَّلِینَ ، وَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ فِی الْآخِرِینَ ، وَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ فِی الْمَلَاَ الْأَعْلیٰ ، وَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ فِی الْمُرْسَلِینَ . اللّٰهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّداً الْوَسِیلَةَ وَالشَّرَفَ وَالْفَضِیلَةَ وَالدَّرَجَةَ الْکَبِیرَةَ؛

خدایا درود فرست بر محمّد بنده و رسولت در میان پیشینیان و درود فرست بر محمّد در میان آیندگان و درود فرست بر محمّد، در میان آسمانیان و درود فرست بر محمّد در میان فرستادگان. خدایا به محمّد عطا کن، وسیله و شرف و فضیلت و درجه بزرگ؛

اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَنِّعْنِی بِما رَزَقْتَنِی ، وَبارِکْ لَی فِیما آتَیْتَنِی ، وَاحْفَظْنِی فِی غَیْبَتِی وَکُلِّ غائِبٍ هُوَ لِی . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنِی عَلَی الْإِیمانِ بِکَ وَالتَّصْدِیقِ بِرَسُولِکَ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَسْأَلُکَ خَیْرَ الْخَیْرِ رِضْوانَکَ وَالْجَنَّةَ ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ الشَّرِّ سَخَطِکَ وَالنَّارِ.

خدایا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و به آنچه روزی‌ام نمودی خشنود بدار و در آنچه به من عنایت کردی برکت ده و در غیبتم و در غیاب هر غایبی که او از من است نگهدارم باش. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بر پایه ایمان به خود و باور داشتن به پیامبرت برانگیز، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و از تو می‌خواهم خوب‌ترین خوب‌ها را که خشنودی‌ات و بهشت است و به تو پناه می‌آورم از بدترین بدها که خشمت و آتش است.

اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاحْفَظْنِی مِنْ کُلِّ مُصِیبَةٍ، وَمِنْ کُلِّ بَلِیَّةٍ، وَمِنْ کُلِّ عُقُوبَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ بَلاءٍ ، وَمِنْ کُلِّ شَرٍّ ، وَمِنْ کُلِّ مَکْرُوهٍ ، وَمِنْ کُلِّ مُصِیبَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ آفَةٍ نَزَلَتْ أَو تَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ إِلَی الْأَرْضِ فِی هٰذِهِ السَّاعَةِ ، وَفِی هٰذِهِ اللَّیْلَةِ ، وَفِی هٰذَا الْیَوْمِ ، وَفِی هٰذَا الشَّهْرِ ، وَفِی هٰذِهِ السَّنَةِ؛

خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا محافظت فرما از هر مصیبت و هر بلا و از هر عقوبت و هر فتنه و هر آزمایش و هر شر و هر امر ناپسند و هر پیش آمد و هر آفت که از آسمان بر زمین فرود آید یا فرود می‌آید، در این ساعت و در این شب و در این روز و در این ماه و در این سال، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و روزی من کن از هر شادی و هر خوشحالی و هر پایداری و هر گشایش و هر عافیت و هر سلامت و هر کرامت و هر روزی وسیع حلال پاک و هر نعمت و هر وسعتی که از آسمان بر زمین نازل شد یا می‌شود، در این ساعت و در این شب و در این روز و در این ماه و در این سال؛

اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْسِمْ لِی مِنْ کُلِّ سُرُورٍ وَمِنْ کُلِّ بَهْجَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ اسْتِقامَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ فَرَجٍ ، وَمِنْ کُلِّ عافِیَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ سَلامَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ کَرامَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ رِزْقٍ واسِعٍ حَلالٍ طَیِّبٍ ، وَمِنْ کُلِّ نِعْمَةٍ وَمِنْ کُلِّ سعَةٍ نَزَلَتْ أَو تَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ إِلَی الْأَرْضِ فِی هٰذِهِ السَّاعَةِ ، وَفِی هٰذِهِ اللَّیْلَةِ ، وَفِی هٰذَا الْیَوْمِ ، وَفِی هٰذَا الشَّهْرِ ، وَفِی هٰذِهِ السَّنَةِ. اللّٰهُمَّ إِنْ کانَتْ ذُنُوبِی قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِی عِنْدَکَ وَحالَتْ بَیْنِی وَبَیْنَکَ وَغَیَّرَتْ حالِی عِنْدَکَ ؛

خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و روزی من کن از هر شادی و هر خوشحالی و هر پایداری و هر گشایش و هر عافیت و هر سلامت و هر کرامت و هر روزی وسیع حلال پاک و هر نعمت و هر وسعتی که از آسمان بر زمین نازل شد یا می‌شود. در این ساعت و در این شب و در این روز و در این ماه و در این سال. خدایا اگر گناهانم مرا در پیشگاهت بی اعتبار ساخته و میان من و تو پرده شده و حالم را نزد تو دگرگون نموده؛

فَإِنِّی أَسْأَلُکَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی لَایُطْفَأُ وَبِوَجْهِ مُحَمَّدٍ حَبِیبِکَ الْمُصْطَفیٰ، وَبِوَجْهِ وَلِیِّکَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضیٰ ، وَبِحَقِّ أَولِیائِکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَغْفِرَ لِی مَا مَضیٰ مِنْ ذُنُوبِی، وَأَنْ تَعْصِمَنِی فِی مٰا بَقِیَ مِنْ عُمْرِی، وَأَعُوذُ بِکَ اللّٰهُمَّ أَنْ أَعُودَ فِی شَیْءٍ مِنْ مَعاصِیکَ أَبَداً مَا أَبْقَیْتَنِی، حَتَّیٰ تَتَوَفَّانِی وَأَنَا لَکَ مُطِیعٌ وَأَنْتَ عَنِّی راضٍ، وَأَنْ تَخْتِمَ لِی عَمَلِی بِأَحْسَنِهِ وَتَجْعَلَ لِی ثَوابَهُ الْجَنَّةَ، وَأَنْ تَفْعَلَ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ یَا أَهْلَ التَّقْویٰ وَیَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْنِی بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

من از تو درخواست می‌کنم، به‌حق نور جمالت که هرگز خاموش نشود و به آبروی محمّد محبوب برگزیده‌ات و به آبروی ولی‌ات علی مرتضی و به‌حق اولیایت که آنان را برگزیدی، اینکه بر محمّد و خاندان محمد درود فرستی و آنچه از گناهانم گذشته بیامرزی و در باقی‌مانده عمر حفظم کنی و به تو پناه می‌آورم، خدایا، از اینکه هرگز به چیزی از نافرمانی‌هایت بازگردم تا زنده‌ام بداری و تا بمیرانی و من فرمان‌بردار تو باشم و تو از من خشنود باشی و اینکه عملم را ختم کنی به نیکوترینش و پاداش آن را برایم بهشت قرار دهی و با من آن کنی که شایسته آنی، ای اهل تقوی و ای اهل مغفرت، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و به رحمتت به من رحم کن، ای مهربان‌ترین مهربانان.

پنجم؛ دعایی که شیخ طوسی و سید ابن طاووس پس از دو رکعت نماز و «هفتاد مرتبه» استغفار، روایت کرده‌اند بخواند. اول آن دعا «الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» است. در این روز دادن صدقه به تهی‌دستان به خاطر پیروی از مولای همه مردان و زنان با ایمان و زیارت آن حضرت، شایسته است و مناسب‌تر «زیارت جامعه» است.

منبع: 

مفاتیح الجنان