یک متخصص اعصاب و روان گفت: انتقاد و سرزنش فرد مبتلا به افسردگی، نه تنها موجب کاهش اعتماد به نفس او خواهد شد بلکه احساس پوچی و بی ارزشی در بیمار ایجاد می‌کند که می‌تواند عواقب ناخوشایندی به دنبال داشته باشد.

به گزارش همنوا به نقل از ایرنا، ابتلا به افسردگی بیشتر زمانی بروز می کند که رویدادی ناخوشایند مانند از دست دادن یک عزیز یا شکست در حوزه شغلی و تحصیلی رخ می دهد. به دنبال حوادثی اینچنین و همچنین با برهم خوردن ساختار و مکانیسم زیست شیمیایی و ژنتیکی در برخی از مردان و زنان، این بیماری ایجاد می شود که با استرس آغاز شده و به تدریج علائم دیگر آن نمایان می شود. اینگونه مشکلات و بیماری های روانی کم و بیش در تمام جوامع وجود دارند؛ در بسیاری از جوامع به این موضوع توجه ویژه شده و ساختارهایی برای پیشگیری از بیماری و درمان مبتلایان به آن اندیشیده شده است اما در برخی دیگر از کشورها ازجمله ایران به این مساله توجه لازم نشده است به طوری که به گفته سعید نمکی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، اختلال‌های روانی و نیازمندی این حوزه به تخت بیمارستانی در نظام سلامت کشور مغفول مانده‌ به طوری که شیوع بیماری‌ های روانی و افسردگی، به زنگ خطری برای متخصصان عرصه سلامت و امور اجتماعی تبدیل شده است. وی از کم کاری در حوزه بهداشت روان جامعه گلایه کرده است و می گوید: اگر در زمینه پیشگیری و بهداشت، اقدامات گسترده و فراوانی انجام می‌گرفت، امروز نیازمند تخت‌های بیشتر در این حوزه نبودیم. وزیر بهداشت می گوید: امروز دست اندرکاران کشور باید به فکر سلامت روان جامعه باشند، زیرا توجه به این حوزه و انجام اقدامات لازم فقط از سوی وزارت بهداشت محقق نمی‌شود. صدا و سیما، رسانه‌ها و روحانیت باید برای گسترش و ترویج روحیه نشاط و شادابی به جامعه اهتمام ورزند. نباید اجازه داد تا دل‌مردگی، افسردگی و روحیه غمگین در جامعه بروز و ظهور پیدا کند؛ زیرا هر اقدام و موضوعی که زمینه ساز افسردگی جامعه شود، خیانت ملی به کشور است. مهدی قاسمی نیز در گفت و گو با خبرنگار ایرنا توجه به اینگونه اختلالات را موضوعی مهم در سلامت اجتماعی و رفتاری افراد دانست و گفت: می توان با افزایش دانش و شناخت عمومی نسبت به بیماری های روانی، به افراد مبتلا به این نوع بیماری ها کمک کرده و مانع از بیشتر شدن مشکلات آنها شد. این متخصص اعصاب و روان در این خصوص با تاکید بر پرهیز از سرزنش و بی توجهی به افراد مبتلا به افسردگی اظهار داشت: چنانچه فردی با مشخصات افسردگی در خانواده وجود دارد، باید رفتاری متناسب با موقعیت روحی و روانی فرد بیمار اتخاذ شود. وی افزود: گاهی درک نکردن رفتار و احساس فرد افسرده و استفاده از جملات نادرست از قبیل اینکه "تو خودت مقصری، چرا به خودت کمک نمی کنی؟ هیچوقت روی خوش تو را ندیدیم" باعث رشد افسردگی در این بیماران می شود. گفتن این قبیل جملات نه تنها به فرد کمکی نمی کند بلکه ناشی از عدم شناخت بیماری و عدم پذیرش بیماری از سوی اطرافیان است و مسیر درمان افسردگی را کندتر و پیچیده تر می کند. راه های همدلی با فرد افسرده قاسمی با تاکید بر همدلی با افراد افسرده برای پیشگیری از پیشرفت بیماری و کمک به درمان آن گفت: برای کاهش فشار روحی فرد افسرده، از ناتوانی، بیقراری، اضطراب و پرخاشگری آن انتقاد نکنیم، انتقاد از ناتوانی بیمار افسرده، اعتماد به نفس آن را کاملا تخریب می کند و باعث تقویت احساس پوچی و بی ارزشی بیمار می شود. وی اظهار داشت: گاهی به سبب تحریک پذیری ناشی از افسردگی، فرد دچار پرخاشگری می شود، اگر با بیمار دارای اختلال رفتاری برخورد متقابل شود، عصبانیت و بی اعتمادی وی بیشتر خواهد شد. در این حالت حمایت کردن و نادیده گرفتن رفتارهای منفی و توجه به کوچکترین کارهای مثبت وی میزان اضطراب و احساس گناه را در بیمار کاهش می دهد. این متخصص اعصاب و روان تصریح کرد: نصیحت کردن فرد افسرده را تحریک پذیرتر می کند و از طرفی هیچ نیازی به جنگ با افکار ناامیدکننده ای که بیمار دارد، نیست. با گوش کردن، احساس دلسوزی و پرسیدن اینکه که چه کمکی می توان کرد؟ حس درک و همدلی را می توان به بیمار القا کرد. قاسمی اظهار داشت: پیشنهاد و تدارک برنامه تفریحی، البته نه به صورت اجبار می تواند در روند درمان فردی که به افسردگی مبتلا است،‌ موثر باشد و در صورت عدم پذیرش، این اجازه را به فرد بیمار باید داد که انتخاب دیگری داشته باشد. حتی الامکان سعی شود از برچسب زدن به رفتارهای فرد افسرده جلوگیری شود زیرا چنانچه هر نظری یا کاری را به این دسته افراد ربط دهیم، یعنی کل شخصیت آنان را با بیماری افسردگی ادغام کرده ایم. این متخصص اعصاب و روان افزود: هر زمان که فرد مبتلا به افسردگی حالت عصبی داشت یا اینکه مضطرب بود،‌ بهترین وقت برای جویاشدن علت این رفتار است. باید به او فرصت داده شود تا احساس خود را بیان کند و حرف بزند و اینکه برای کاهش اضطراب یا عصبانیتی که به آن دچار شده است، چه کاری می توان انجام داد. وی گفت: فرد مبتلا به افسردگی در بیشتر مواقع از بی برنامگی و نداشتن نظم و انضباط در زندگی رنج می برد؛ بنابراین باید تلاش کرد در حفظ آراستگی و بهداشت ظاهری و با توافق بر وجود قوانین انعطاف پذیر برای ساعات خوابیدن، خوردن یا حتی مشاهده برنامه های تلویزیونی به فرد بیمار کمک کرد تا در نمادهای زندگی بیرونی خود نظم و چهارچوب داشته باشد. عدم وجود نظم در برنامه زندگی این دسته افراد آنان را به سمت احساس ناتوانی و بی کفایتی پیش می برد. قاسمی ادامه داد: در برخی مواقع فرد افسرده به دلایل مختلف مانند سرزنش اطرافیان، ترس از وابستگی به دارو، عوارض دارویی، ترس از انگ خوردن ناشی از مصرف داروی اعصاب، خود را از درمان کارآمد دارویی محروم می کند و عوارض سنگین ناشی از این بیماری را به دوش می کشد. از این رو کمک به این دسته افراد جهت افزایش پذیرش دارویی،‌ در کاهش اثر اختلالات رفتاری موثر خواهد بود. این روان درمانگر گفت: با بازداشتن فرد افسرده از هرگونه خوددرمانی و با ارایه اطلاعات صحیح و درست مانند عدم اعتیادآور بودن داروها و همچنین سوق دادن بیمار به سمت مراجعه به روانپزشک، می توان کمک قابل توجهی به این دسته از بیماران کرد. سلامت روانی و فردی به عنوان اولین رکن نظام سلامت فرد در جامعه به شمار می رود؛‌ دلیل بیشتر مشکلات جسمی مربوط به بیماری های روانی است و این موضوع بیانگر اهمیت سلامت روان و تاثیر آن بر سلامت جسم است. کاهش طلاق، اعتیاد، خشونت، پرونده‌های قضایی و کیفری و در نهایت کاهش هزینه‌های سنگین اقتصادی و اجتماعی در پی کاهش آسیب ها و مشکلات روانی محقق خواهد شد.