به گزارش همنوا- داوود میرزایی با اعلام اینکه پس از سال‌ها که افزایش دستمزد با واقعیت‌ها فاصله معناداری پیدا داشت، برای اولین بار افزایش دستمزد منطقی صورت گرفت، گفت: اگرچه این افزایش دستمزد بالاتر از تورم اعلام شده از سوی بانک مرکزی بود، اما هنوز با گرانی، تورم و چالش‌های اقتصادی فاصله زیادی دارد.

وی با اعلام اینکه اگر قیمت‌های ماه اول سال ۱۴۰۱ را با فروردین سال گذشته مقایسه کنیم، با افزایش دستمزد نمی‌توانیم کالایی را بخریم که در سال گذشته می‌خریدیم، گفت: کافیست قیمت‌ها را در سال‌های اخیر بررسی کنیم تا متوجه شویم با تورم هر روزه روبرو هستیم.

دبیر اجرایی خانه کارگر ساوه شرایط اقتصادی را دشوار توصیف کرد و گفت: با وجود آنکه کارگران مدت زیادی را در بنگاه اقتصادی به تلاش و تولید می‌پردازند، اما با حقوقی که دریافت می‌کنند، یک زندگی حداقلی را نمی‌توانند یا بسیار به سختی می‌توانند اداره کنند.

وی با مقایسه قیمت برخی کالاها و روند گران شدن‌ها گفت: قیمت پراید که روزگاری به تابوت و ارابه مرگ تشبیه می‌شد و جان بسیاری از انسان‌ها را گرفته بود، از ۲۰ میلیون تومان به ۲۰۰ میلیون تومان رسیده است، آیا دستمزد نیروی کار هم ۱۰ برابر شده است؟

میرزایی با اعلام اینکه هیچ کالایی را نمی‌توانیم پیدا کنیم که افزایش ۳۰۰ درصدی نداشته باشد، گفت: در طول سال، تولیدکنندگان چندین بار قیمت‌ها را متناسب با تورم افزایش می‌دهند اما حقوق یک بار آن هم در ابتدای سال و البته غیرواقعی تصویب می‌شود که برخی برای آن هم خواب آشفته می‌بینند.

وی به مقایسه افزایش دستمزد و قیمت‌ها در ۴۳ سال پس از انقلاب پرداخت و گفت: حقوق کارگر ساده در سال ۵۷ روزانه معادل ۶۳ تومان بود که با توجه به دلار ۷ تومانی، هر کارگر روزانه ۹ دلار حقوق می‌گرفت. اگر امروز همان ۹ دلار را ملاک قرار دهیم، می‌بایست حقوق کارگر حداقل بگیر حدود ۲۶۰ هزار تومان باشد که به زحمت به ۱۰۰ هزار تومان می‌رسد.

این فعال کارگری با ابراز تاسف از اینکه هنوز کارگران مطابق ۹ دلار سال ۵۷ حقوق نمی‌گیرند، گفت: متاسفانه ما با ریال حقوق می‌گیریم و با دلار هزینه می‌کنیم، این همان بلایی است که جامعه کارگری را از داشتن حداقل‌های زندگی محروم و ناامید کرده است. چرا جامعه کارگری باید نگران این باشد که آقایانی که خود زیر مصوبه‌ی مزد را امضا کرده‌اند خودشان زیر حرف خودشان بزنند؟

ایلنا