خدمت هم هیئتی های عزیز سلام عرض می¬شود؛ موضوعات مختلفی را برای امروز در ذهن داشتم که در موردش صحبت کنیم و البته با خود کلنجار می¬رفتم که کدام را اول مطرح کنم، که...

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم بسم الله الرحمن الرحيم اَلسَّلاَمُ عَلَيْکَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ منبر در اثنای آمدن به هیئت دیدم در محله مان یکی از بانوان مُخدره‌ی همسایه، شله زرد پخش می کند، بوی دارچین روی شله زرد تا هفت کوچه آن وَر تر را برداشته بود که جای شما خالی ... خدا از صاحب احسان قبول کند انشاءا.... منتها این بانوی پَخّاش (اسم فاعل پخش کننده!) پوشش درست حسابی نداشت و یه طوری لباس پوشیده بود که باز جای شما خالی...! اللهم الرزقنا... آخر خواهر من! اولا که نذر دادن آداب خاص خود را دارد. بزرگترين احساني که شما ميتوانيد ادا بفرماييد، همين است که ما را از ديدن آن موهاي جوگندمي مِش اندود‌تان محروم فرماييد! بانوي صاحب احسان توي يک دستش شونصد تا بشقاب شُله زرد برداشته و با دست ديگرش هم لَچَکِ سرش را که به اندازه کف دست هست، مدام صاف و صوف ميکند. به اين مخلفات بيافزاييد لاک هاي صورتي روي ناخن را که حالا بچه کوچک پيشم هست و نميتوانم چند تا دَري وَري حسابي بار کنم. آخر خواهر من! مستحب است که نذر دهنده وضو بگيرد، قصد قربت کند، ذکر زيارت عاشورا زير لب داشته باشد، به فقير و فقرا خيرات کند... اين همسايه بغلي و اونوَري و اينوَري که اصلا تو فاز خيرات نيستند. اگر واقعا اهل دلي، اول اين وضع ظاهرت را يک کم ترميم کن. بعد برو همين آسایشگاه بابا باغي، خانه ايتام و ... خلاصه که ما این شله زرد را خوردیم ولی وضع سخت افزاری آن بانوی بزرگوار همین طور جلو چشم مان رژه می رود. استغفرا... بحث بعدی در خصوص احسان دادن که اپیدمی شده، آنست که همه نذر و نذوراتيِ ملت مام میهن موکول شده به اول محرم تا عصر عاشورا که کرکره احسان و کَرَم و بخشش پايين کشيده ميشود. آقای شوفر تاکسی در روزهای عاشورا و تاسوعا همه را از باب احسان رایگان سوار می¬کند اما در روزهای بارانی و برفی، دنبال مسافر دربست می¬گردد، با توام. برادر من! احسان را به وقتش ادا کن، صاحب احسان وسط عید نوروز، چِلّه زمستان و ایام سیل و بارانی هم احسان قبول می‌کند، این سنت حسنه را تنها به محرم خلاصه نکنید. به خدا همشهریان مستضعف ما در روزهای معمولی هم نان برای خوردن ندارند، آخر یخچال¬های خانه¬هایمان در ایام محرم ترکید از بس شله زرد و قیمه و ساندیس و ساندویچ کالباس، داخلش تلنبار کردیم، این احسان است یا شهرت طلبی! آدم شو دیگر... اخوی بزرگوار! احسان دادن فقط خیرات خورد و خوراک نیست، همین که شما شباهنگام سیر و پیاز نخورید که صبحی توی اتوبوس بی.آر.تی پدرمان را در نیاورید بزرگترین احسان شما به بشریت است، آخر یک حق‌الناسی هم گفتند خفه شدیم امروز صبح. خواهر بزرگوار! همین که شما به درس و مشق بچه همسایه بغل دستی¬تان برسید که توان فرستادن به کلاس‌های تقویتی را ندارند، خودش بزرگترین احسان است. بازاری گرامی! لازم نیست چهل روز محرم و صفر را در حجره، اهری و چای بدهید، همین که شما چک مدت‌دار کارمند جماعت بدبخت را بدون اسکونت قبول کنی، خودش کَرَم و محسنات شما را می‌رساند و در دفتر حضرت سیدالشهدا ثبت و ضبط می¬شود انشاءا.... خدا ما را از احسان دهندگان واقعی قرار بدهد... و صلي‌ال...‌علي الباکين علي الحسين عليه السلام. روضه در لهوف سید بن طاووس، ترجمه عباس عزیزی آمده است: امام حسین (علیه السلام) نشسته بودند و مشغول اصلاح (و تعمیر) شمشیر خویش بودند و در این ضمن، اشعاری را در زیر لب مبارک زمزمه می-کردند: ای روزگار! اف بر دوستی تو! چه بسا یاران و طالبانی را که در بامداد و شامگاهت کشتی. آری! روزگار به جای آنان دیگری را نپذیرد. به راستی که پایان کار در دست خدای شکوهمند است و هر زنده-ای باید این راه را طی کند. راوی گفت: هنگامی که حضرت زینب (سلام الله علیها) این اشعار را شنید فرمود: برادر جان این حرف کسی است که به کشته شدن خویش یقین پیدا کرده است. امام فرمودند: آری خواهرم! حضرت زینب فرمودند: آه چه مصیبتی! این حسین است که خبر از شهادت و مرگ خویش می دهد.

فرهاد باغشمال