به گزارش همنوا به نقل از ایسنا، منطقه زنجان، پرویز مرادی در همایش زیست‌فناوری در خدمت رفاه و تعالی کشور، اظهار کرد: تا سال 2050 جمعیت جهان به 10 میلیارد نفر می‌رسد و 83 درصد از این جمعیت، در کشورهای در حال توسعه خواهند بود. این در حالی است که مصرف انرژی بیشتر، آلودگی بیش از حد، تقاضای بیشتر منابع غذایی و تخریب منابع‌طبیعی از ویژگی‌های شاخص کشورهای در حال توسعه است و بدون شک یکی از چالش‌های اصلی طی سال‌های آتی، تامین امنیت غذایی خواهد بود.

این مسئول با تاکید بر این‌که تنها راه تامین امنیت غذایی، تولید بیشتر با کیفیت بالاتر است، ادامه داد: بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال 2050 در مقایسه با امروز، به 70 درصد غذای بیشتری نیاز داریم و باید برای تامین این میزان مواد غذایی، برنامه‌ریزی‌های اصولی داشته باشیم. این در حالی است که ایران، 20 تا 50 درصد از مواد غذایی مورد نیاز خود را وارد می‌کند.

وی با بیان این‌که کشاورزی سنتی در مقایسه با کشاورزی مدرن، از محدودیت‌های منابع طبیعی و ژنتیک رنج می‌برد، افزود: یکی از راه حل‌های پیشنهاد شده برای تامین امنیت غذایی طی سال‌های آتی، استفاده از سایر منابع غذایی است. از دیگر راه حل‌ها، به‌کارگیری روش‌های مدرن در کشاورزی است که «اصلاح نباتات» و «بیوتکنولوژی» را شامل می‌شود.

مرادی با بیان این‌که علم و هنر «اصلاح نباتات»، هزاران سال است که توسط بشر انجام می‌شود، تصریح کرد: روش‌های سنتی اصلاح نباتات، ایراداتی دارد از جمله این‌که 12 تا 15 سال طول می‌کشد و نیروی انسانی بسیاری زیادی را به کار می‌گیرد. همچنین تاثیرات ناخواسته و ناشناخته‌ای دارد.

رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی استان زنجان یادآور شد: تراریخته، فرسایش ژنتیکی به دنبال دارد و منابع ژنتیکی از بین می‌رود ولی این مسئله راه‌حل‌هایی دارد و که آن جمله می‌توان راه‌اندازی بانک‌های ژن را نام برد. در همین راستا، مراکز بین‌المللی، کاملا برنامه‌ریزی شده و با اعتبار مالی زیادی در حال نگهداری منابع ژنتیکی هستند تا از فرسایش ژنتیکی جلوگیری شود.

وی افزود: روش‌های مدرن اصلاح نباتات در مقایسه با روش‌های سنتی، زمان و هزینه بسیار کمتری می‌برد. همچنین تراریخته زمینه را برای کاهش مصرف علف‌کش و حشره‌کش شیمیایی فراهم می‌کند. ولی عدم استقبال بعضی از کشورها به خاطر عدم آگاهی، سیاست‌های نادرست دولت‌ها، قوانین خام و ناپخته، نگرانی مصرف‌کنندگان، عدم شفاف بودن مزایا، ترس از موارد ناشناخته و ریسک حاصل از آن است.

مرادی خاطرنشان کرد: 78 درصد از سویا، 64 درصد از پنبه، 26 درصد از ذرت و 24 درصد از سطح زیر کشت کلزای جهان تحت کشت محصولات تراریخته قرار دارد. همچنین اتحادیه اروپا، واردکننده مهم محصولات تراریخته است.