دو نوع نگاه به تعبیرِ «برهۀ حساس کنونی» وجود دارد. یک نگاه...

یک نگاه نگاهی تاریخی و برگرفته از اندیشۀ مبتنی بر نزاع دائمی حق و باطل است. به صورتی‌که جبهۀ حق، هیچ‌گاه از تقابل و درگیری با باطل فارغ نمی‌شود و جبهۀ باطل همواره درصدد ضربه زدن به جبهۀ حق است. بر این اساس، حق‌طلبان همیشه در برهۀ حساس هستند. این یک باور عمیق و دائمی‌ست. نگاه دیگر، اما برآمده از رویکرد محافظه‌کارانه به عرصۀ اجتماع، با دستاویز قرار دادن «حساسیت شرایط کشور» است. به این صورت که محافظه‌کاران با پیش کشیدن شرایط حساس کشور، مسیر را برای هرگونه نقد مصلحانه و حرکت اعتراضی، مبارزه با فساد و تبعیض و... مسدود می‌کنند. تکیه‌کلامشان «برهۀ حساس کنونی» است. روشن است که این برهۀ حساس با آن برهۀ حساسِ تاریخی فرق دارد. آنها که در مواجهه با هر امربه‌معروف و نهی از منکری و در برابر هر مطالبه‌گریِ عدالتخواهانه‌ای بلافاصله از «برهۀ حساس کنونی» دم می‌زنند، قصدشان فروپاشاندن پایه های نظام است! آری؛ دشمن هر لحظه در کمین ماست. هر آن در پیِ خدعه است. چشم از ما برنمی‌دارد. اما نمی‌توانیم از این گزارۀ درست، نتیجه بگیریم که باید مبارزه با فقر و فساد و تبعیض و مطالبه‌گری و عدالتخواهی و... را تعطیل و تعلیق کنیم. محافظه‌کاران امنیت‌زده، از این تعبیر برای افسار زدن به مطالبه‌گری و عدالتخواهی استفاده می‌کنند. برخی چهره‌ها نیز، قرائت تاریخی از نزاع دائمی حق و باطل را به نفع محافظه‌کاری تفسیر می‌کنند.

روح الله رشیدی