عصرایران نوشت: این روزها بخشی از فازغ التحصیلان دانشگاهی از درس خواندن پشیمان شده‌اند. آنها با چشیدن طعم بیکاری بعد از رفتن به دانشگاه و سربازی با خود فکر می‌کنند کاش به جای دانشگاه به بازار رفته بودند یا فنی را یاد گرفته بودند و پول در می‌آوردند تا امروز نگران آینده و کار خود نباشند. آنها در آستانه سی سالگی هستند یا از آن عبور کرده‌اند اما همچنان در اندر خم یک کوچه هستند. او می‌بیند بخشی از هم نسل‌های او که به دانشگاه نرفته‌اند، کار و زندگی دارند و او هنوز اندر خم یک کوچه است. برخی فارغ‌التحصیلان دانشگاه هم مشغول به کار هستند اما کاری که هیچ ارتباطی با رشته تحصیلی آنها ندارد. این غیرمرتبط بودن باعث شده است آنها از کار خود لذت نبرند و حس سرخوردگی داشته باشند. این پشیمانی و سرخوردگی حکایت از یک سیستم غلط است.سیستمی که باعث شد همگان فکر کنند، دانشگاه، سرزمین رویاهاست و به واسطه آن می‌شود به همه آرزوها رسید. در سال‌های نه چندان دور، بچه موفق، کسی بود که به دانشگاه رفته باشد. آنهایی که به دانشگاه راه پیدا نمی‌کردند، مورد سرزنش قرار می‌گرفتند. به دانشگاه برو تا سری در سرها دربیاوری، جمله معروفی بود که بسیاری با آن آشنا هستند. به واسطه همین جمله‌ها و همین نگاه‌ها،  امروز کلی جوان تحصیل کرده‌ی بیکار روی دست جامعه مانده است. حس بد برای این جوانان وقتی تکمیل می‌شود که در مرحله استخدام به آنها گفته می‌شود ما به دنبال نیروی کار دیپلم هستیم و لیسانس و فوق لیسانس نمی‌خواهیم و اینها مجبور هستند برای استخدام، چشم بر روی مدرک تحصیلی خود ببندند. این پشیمانی را باید جدی گرفت. خانواده‌ها باید بدانند که موفقیت تنها در دانشگاه رفتن نیست. بسیاری از آدم‌های موفق در جهان رنگ صندلی‌های دانشگاه را ندیده‌اند اما نامی شده‌اند و چه کسانی که سال‌ها در دانشگاه بوده‌اند و هیچ نشده‌اند. نظام آموزشی باید در دوران تحصیل استعداد بچه‌ها را شناسایی کنند و مسیر آینده را به آنها نشان دهند. به خدا دانش آموزی که ریاضی را نمی‌فهمد بی استعداد نیست. استعداد او شاید در ادبیات، ورزش یا هنر است. خود بچه‌ها هم در هنگام انتخاب رشته باید به آینده کاری رشته‌ای که انتخاب می‌کنند توجه کنند. واقعا اگر به خاطر پیدا کردن شغل به دانشگاه می‌روند باید به سراغ رشته تحصیلی بروند که برای آن بازار کار وجود داشته باشد. یک باور غلط همچون آتشی به گندم زار بخشی از جوانان این کشور افتاد. آنها سوختند و باید مواظب نسل‌های بعدی بود. یکی از خوبی‌های برنامه عصر جدیدِ احسان علیخانی این است که به نسل جدید ایران نشان می‌دهد که موفقیت تنها در دانشگاه نیست و در محیط‌های دیگر هم می‌شود به موفقیت رسید.