به گزارش همنوا عصر روز چهارشنبه نشست خبری عوامل دومین جشنواره فیلم تبریز برگزار شد.

امیر مرتضوی دبیر اولین جشنواره فیلم تبریز و دبیر مستعفی دومین دوره این جشنواره گفت: بعد از استعفای بنده یک سری شبهات و ابهامات در فضای مجازی مطرح شد. عده ای می گفتند این یک استعفای استراتژیک است و تعدادی می گفتند فیلمی به جشنواره ارسال نشد و ... به همین دلیل لازم دیدم با اصحاب رسانه در این باره به گفتگو بنشینم.

هدف ما جشنواره ای در شان تبریز بود

امیر مرتضوی در مورد روند جشنواره تا روز استعفای خود مفصلا توضیح داد و گفت: 21 شهریورماه و همزمان با روز ملی سینما زنگ شروع دومین جشنواره فیلم تبریز زده شد. در ادامه تدوین و انتشار فراخوان جشنواره، ایجاد چارت و دعوت به همکاری از افراد با تجربه در این حوزه صورت گرفت.

این فیلم ساز تبریزی افزود: چون در این دوره جشنواره منطقه ای بود، با تمامی شهرهایی که فکر می کردیم می توانند در مورد آذربایجان فیلم بسازند ارتباط برقرار کردیم؛ شهرهایی چون ارومیه، اردبیل، زنجان، همدان، تالش، انزلی، تهران و کرج یعنی تمام جاهایی که فکر می کردیم می توانند فیلی درخور جشنواره ارسال کنند. فیلم های زیادی هم ارسال شد. در مرحله ی بعد سایت انجمن سینماگران را طراحی کردیم و ثبت نام جشنواره را برای اولین بار در تبریز به صورت الکترونیکی صورت گرفت. تمامی جوانب را اندیشیدیم تا جشنواره از لحاظ کیفی در شان تبریز و سینمای آن باشد. با چندین داور ترکیه ای صحبت کردیم تا به تبریز بیایند و در ورکشاپ ها و داوری کمک کنند.

اتاقی به نام «دبیرخانه جشنواره» نداریم

مرتضوی در خصوص تلاش در جهت تامین مالی جشنواره و مشکلات این حوزه توضیح داد: همزمان با تمام برنامه ریزی های فنی، با ارگان های مختلف و سازمان های دولتی و اسپانسرهای خصوصی رای زنی می کردیم. هرچند به علت عدم شناخت فیلم کوتاه در تبریز اسپانسرهای کمتری اعلام آمادگی می کردند. تمام سعی مان این بود که جشنواره ای بسیار خوب و آبرومند در تبریز برگزار کنیم و در این راستا باید امکاناتی در دست می داشتیم. ولی تا این لحظه حتی اتاقی به نام دبیرخانه جشنواره نداریم. ما برنامه داشتیم که اکران فیلم ها را در مکان هایی درخور نام جشنواره برگزار کنیم. اختتامیه جشنواره را که سال قبل بزرگترین ضربه را از لحاظ محدودیت فضا به ما زد به جایی بزرگ ببریم. ما از ترکیه و باکو دو داور بین المللی دعوت کرده بودیم که بدون دریافت دستمزد به تبریز بیایند و فقط هزینه رفت و آمد و هتل داشت.  برنامه ی تجلیل از پیشکسوتان را در نظر داشتیم که برای همه ی این برنامه ها هزینه ها را حساب کرده بودیم. حتی در مورد نشریه و تیزر جشنواره هم تمام تلاش خود را کرده بودیم تا با کم ترین هزینه و بهترین کیفیت انجام شود.

عدم تحقق منابع مالی، مانع حرکت جشنواره شد

مرتضوی درباره عدم حمایت مالی از سمت اداره کل فرهنگ و ارشاد استان گفت: ما برای همه ی برنامه های یادشده، برآورد هزینه داشتیم. برآورد اولیه ای که در شهریورماه به اداره کل ارشاد فرستادیم 160 میلیون تومان بود که 46 میلیون آن هزینه ی جوایز بود و با 114 میلیون تومان می خواستیم همه برنامه ها را به صورت درجه یک انجام دهیم. چندماه بعد با توجه به افزایش قیمت های اخیر و رای زنی های انجام شده، هزینه ی جشنواره  200 میلیون تومان برآورد و گزارش آن به شورای برگزاری جشنواره ارسال شد. شورای برگزاری جشنواره از دل شورای سیاست گذاری اداره کل ارشاد به ریاست دکتر محمد پور تشکیل شده بود تا به دبیر جشنواره جهت برگزاری جشنواره کمک کنند.

مرتضوی در ادامه توضیح داد: در حین پیگیری کارهای جشنواره متوجه شدم مبلغ تفاهم نامه بسیار پایین و 120میلیون است. من این مطلب را در شورا اعلام کردم. شورا سریعا جلسه ای تشکیل داد و نماینده ی اداره کل ارشاد هم در آن حضور پیدا کرد و اعلام کرد که به این مبلغ، رقم دیگری اضافه شده و حتما واریز خواهد شد.

دبیر مستعفی دومین جشنواره فیلم تبریز ادامه داد: من در 27 دی نامه ای به شورا نوشتم و اعلام کردم: «با توجه به عدم تحقق منابع مالی جشنواره و ابهام در مبلغ تفاهم نامه ما بین انجمن سینماگران و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، جهت جلوگیری از ایجاد تعهدات مالی برای انجمن سینماگران و دبیرجشنواره، کلیه موارد اجرایی تا تعیین تکلیف این موارد از 27 دی متوقف می‌شود».

مرتضوی تصریح کرد: هدف من از این نامه تلنگری به مسئولان بود اما باز هم تفاوتی در روند کار صورت نگرفت. مسئولان به جای تلاش در جهت رفع مشکلات توصیه کردند که مهمان دعوت نکنید، فیلم ساز ها را دعوت نکنید و... در نهایت اعلام کردند که رقم نهایی همان 120 میلیون تومان است. با توجه به این که این 120 میلیون تومان برنامه های ما را پوشش نمی داد و به شان و جایگاه سینمای تبریز و خود تبریز لطمه می زد من روز 4 بهمن استعفا دادم و آن را به شورا ارسال کردم ولی باز عکس العملی از شورا دیده نشد تا اینکه روز8 بهمن استعفای خودم رو علنی کردم. البته بماند که تا همین جا هم مبلغی از هزینه شخصی برای جشنواره خرج کرده ام.

 کارهای ناقص نام تبریز را خدشه دار می کند

 در ادامه جلسه علی اروج زاده که تا چند روز قبل در دومین جشنواره فیلم تبریز در بخش معاونت اجرایی جشنواره فعالیت می کرد، گفت: اکثر فعالیت های قبلی من در حوزه ی فرهنگ و مسائل اجتماعی شهر بود. در این جشنواره هم به طبع آن که به فرهنگ مربوط می شود، حضور پیدا کردم. ما با وجود ذهنیتی که همگی درباره ادارات تبریز داریم باز تا اینجا جلو آمدیم ولی حمایت خاصی از ما نشد.

او درمورد مشکلات جشنواره گفت: عده ای قبل از شروع جشنواره منتظر بودند تا ببینند عوامل این جشنواره چه کسانی خواهند بود و سپس موضع خود را مشخص کنند که کمک خواهند کرد یا خیر.  این به خودی خود قبل از شروع رویداد فرهنگی به آن آسیب می زند. بعد از مشخص شدن عوامل هم دسته ای جنبه ی تحریم جشنواره را به راه انداختند که این هم حرکتی در شان فرهنگ شهر تبریز نیست.

اروج زاده ادامه داد: مدیریت ارتباطات در تبریز بسیار مشکل است. در تهران یا در جاهای دیگر اگر نه هم بشنویم یک نه ی واضح خواهیم شنید ولی در تبریز نه نمی گویند ولی بعد چند ماه شانه خالی می کنند. با این وجود ما باز هم تا چند روز قبل تمام تلاش خود را می کردیم. همچنان حمایتی از ما نشد. تنها مقام مسئولی که در بین مدیران شهر تبریز حساسیت مسئله را درک کرد، دکتر دبیری بود. ایشان با ارتباطات خود سعی کردند که از بودجه تبریز2018 از طریق استاندار و شهردار پیگیر شدند و تا آخرین لحظه پیگیر بودند.

او در مورد مدیران شهری گفت: مدیران شهری فقط در این حد همراه هستند که در مراسم حضور پیدا کنند و امضایی بر تابلویی بزنند ولی بعد از آن هیچ گونه کمکی نمی کنند. با این وضعیت کارهای ناقص نام تبریز را خدشه دار می کنیم و جریانی به راه می افتد با این مضمون که در تبریز نمی شود کار فرهنگی کرد. ولی همه ی این ها برمی گردد به رفتارهای خودمان. وقتی ما وظایف خود را به درستی انجام نمی دهیم طبیعتا مشکل به نام تبریز خواهد بود. تبریز تقصیری ندارد نامش بزرگ و تاریخش پرشکوه است و ماییم که مقصریم.