«موسیقی از زندگی مردم حذف‌شدنی نیست.» گوینده این جمله، یک مدرس موسیقی یا یک مدیر فرهنگی نیست. این جمله را چند روز پیش رئیس دادگستری شهرستان ساوه گفته و تاکید کرده که در صورت صدور مجوز برای پخش موسیقی اصیل، قطعاً گرایش مردم به موسیقی‌های هیجانی سطح پایین کاسته خواهد شد. هادی ملکی، رئیس جوان دادگستری شهرستان ساوه، با ریشه‌یابی علت وابستگی جوانان به موسیقی‌های سطحی، اذعان کرده‌است: متاسفانه محدودیت‌ها باعث شده موسیقی گرانسنگ سنتی که بسیار والا و فاخر و تاثیرگذار است در جامعه به خوبی جاری و ساری نشود. ملکی، از روسای جوان دادگستری کشور است که از سه سال پیش، مسئولیت دیوان قضا را در شهرستان ساوه از استان مرکزی عهده‌دار شده‌است. اظهارات ملکی، از معدود حمایت‌های صریح مقامات قضایی از هنر موسیقی است. مسئولان قضایی عمدتاً ترجیح می‌دهند با احتیاط در مورد موسیقی سخن بگویند، چه رسد بر اینکه بخواهند این‌گونه پشتیبان موسیقی اصیل باشند. او از شیوع موسیقی‌های نازل ابراز نگرانی کرده و به خوبی بر این نکته تاکید کرده که این موسیقی‌ها، نتیجه سخت‌گیری‌هایی است که سال‌های متمادی بر موسیقی اصیل و فاخر روا شده‌است. ملکی با توجه به سن‌وسال جوان و شناخت واقعی از حال‌وهوای جامعه، درک صحیحی از فضای فرهنگی جامعه دارد. این درک، همان نیاز واقعی فرهنگ و هنر کشورمان است. جز این، هر مسیری که در پیش گرفته شود، اوضاع را بدتر و نگران‌کننده‌تر خواهد کرد. سخنان این قاضی جوان، می‌تواند الگویی باشد برای سایر شهرهای بزرگ و کوچک. از مشهدی که در محدودیت‌های ویژه به سر می‌برد، تا همین تبریزی که همه حال و روز موسیقی‌اش را می‌دانیم. رئیس دادگستری شهرستان ساوه، این سخنان را نه در دیدار با هنرمندان موسیقی و محض تعارف‌های صوری، بلکه در جلسه شورای فرهنگ عمومی و در قالب راهبردهای ضروری شهرستان عنوان کرده‌است. شورای فرهنگی در هر استان و شهرستان، از مسئولان بلندپایه تشکیل شده و راهبردهای کلان فرهنگی و اجتماعی را به صورت ماهانه بررسی می‌کند. اما بی‌تعارف، گمان نکنم در جلسات این شورا در تبریز، «موسیقی» موضوعیتی داشته باشد. جسارت و صراحت ستودنی این مقام قضایی، حتی در میان مدیران فرهنگی آذربایجان‌شرقی که قاعدتاً باید حامی اصلی هنر موسیقی باشند، دیده نمی‌شود. موسیقی تبریز، به ویژه در میان گروه‌های اجرایی، در حال‌وروز ناخوشایندی است. در برابر انزوا و سرخوردگی گروه‌های حرفه‌ای و اصیل، موسیقی‌های سطحی پایتخت جولان می‌دهند. عجیب است که کلاف خطوط قرمز، برای گروه‌های باسابقه، بیشتر از گروه‌های شلخته و بی‌مایه است. موضوع صدور مجوزها و عوارض‌های هنگفت هم که خود رنج‌نامه‌ای‌ دیگر است. به جرات می‌توان گفت، سلیقه موسیقی مردم، به ویژه نسل جوان، تخریب شده‌است. انتظار بیراهی نیست که دستگاه قضا در برابر این تخریب فرهنگی، حساس باشد. آذربایجان‌شرقی، در آستانه تغییر رئیس کل دادگستری است. قرار است به زودی قاضی خلیل‌الهی که سال‌ها، دادستان عمومی و انقلاب تبریز بوده، به عنوان قاضی‌القضات استان معرفی شود. خلیل‌الهی، در سال‌های فعالیت خود، به عنوان یک قاضی خوش‌نام در محافل حقوقی و قضایی شناخته شده‌است. سال‌ها درگیربودن در جبهه اول دستگاه قضا در استان، باعث می‌شود او با شناختی دقیق و جامع، وارد مسئولیت جدید شود. از این رو، انتظار می‌رود سال‌های آتی، دوره تحول مدیریت قضایی استان باشد. بخشی از این تحول، می‌تواند معطوف وضعیت فرهنگی و هنری استان شود. رئیس‌کل جدید دادگستری آذربایجان‌شرقی، از نظر شناخت اجتماعی، وسعت اختیارات و تجربه قضایی، مجرب‌تر از رئیس جوان دادگستری ساوه است و انتظار می‌رود در حیطه مسئولیت خود، حامی و پشتیبان موسیقی فاخر باشد.