هم‌نوا_ فاطمه فرشباف 

در پی پیگیری‌های فعالین بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند، درباره وضعیت نابسامان کارگران کنترل بلیط اتوبوس‌رانی شهر تبریز، با سیه چهره، مسئول واحد خواهران بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند در مورد ادامه روند پیگیری ها گفتگو کردیم.

بیشتر بخوانید:

راهی که دانشجویان برای احقاق حق کارگران پیمودند

سیه چهره در این باره گفت: 

بعد از جلسه ای که در شورای شهر تبریز با خبرنگاران داشتیم، سمت و سوی پیگیری های ما به طرف اداره کار رفت. ما به صورت مستمر با رئیس اداره کار گفتگو داشتیم و به آن ها فشار آوردیم که شما باید مرجع پیگیری وضعیت کارگران باشید. ما نمی توانستیم با آقای غنی زاده مدیر عامل اتوبوسرانی به طور مستقیم ارتباط داشته باشیم. ایشان هیچ گونه اهمیتی به مطالبات دانشجویی نمی دهند و ما فقط توانستیم با معاون ایشان، آقای موسی زاده ارتباط برقرار کنیم و درخواست کنیم که پیگیر مشکلات این کارگران باشند. 

وی ادامه داد: این کارگران علاوه بر اینکه در اسفندماه حقوق بسیار ناچیزی دریافت کردند، دو سه ماه هم حقوق‌شان به تعویق افتاد. اینان حتی جرئت شکایت هم ندارند. چند سال قبل چند نفر از آن ها به اداره کار شکایت کرده بودند، ولی آنقدر از طرف پیمانکار و مسئولین تحت فشار بودند که کارگران مجبور شدند از شکایت خود صرف نظر کنند.

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند افزود: در این گیر و دار پیگیری ها از مسئولین با یکسری مشکلات ساختاری عجیب و خلا های قانونی مواجه شدیم. وقتی در اداره کار می گفتیم که این کارگران ۶ یا ۷ سال است که وضعیت شان به همین منوال است، جوابی که اداره کار به ما میداد این بود که "به تک تک کارگران بگوئید بیایند شکایت کنند."

یکی از این کارگران هم با اصرار ما شکایت کرد، و تقریبا ۲ ماه معطل کردند و هیچ نتیجه ای حاصل نشد.

سیه چهره گفت: در آخر بعد از کلی دوندگی و پیگیری توانستیم با شرکت پیمان کار، شرکت ایمن کار مهران، جلسه ای داشته باشیم. آنها هم یکسری مدارک به ما دادند که مربوط به سال ۹۲ و ۹۳ بود که این شرکت به مدیرعامل شرکت اتوبوسرانی نامه نوشته بود و شکایت کرده بود که درآمد ما کافی نیست و نمی توانیم از عهده حقوق کارگران برآییم و یکسری ادله آوردند که چرا درآمدشان کافی نیست. ولی این مورد از هیچ طرفی مورد پیگیری قرار نگرفته بود. پیمانکار خود مدعی بود که ضرر می کند و هیچ سودی نمی کند.

و این سوال بزرگی بود که شما که ده سال است از پس مخارج این کار برنمی آیید، چرا هرسال شرکت می کنید و این کار به عهده شما گذارده می شود و جواب خاصی دریافت نکردیم.

بالاخره در نتیجه فشاری که روی اداره کار ایجاد شد، با پیگیری این اداره نهایتا پروانه کسب شرکت پیمانکار باطل شد.

وی ادامه داد: بعد از آن شرکت همشهری برای پیمانکاری این کار انتخاب شد.

البته نه شرکت همشهری و نه آقای غنی زاده هیچ گونه پاسخ به سوالات و پیگیری های ما نمی دهند و هیچ ارزشی به مطالبات دانشجویی قائل نیستند. بالاخره بعد از کلی تلاش با یک ادبیات نامناسب گفتند بعدا تماس بگیرید تا من قرارداد را نشان تان بدهم ولی دیگر هیچ گونه پاسخی به تماس های ما ندادند.

در واقع پیمانکار وارد کار شده ولی قراردادی نبسته است. چون پیمانکار می گوید نمی تواند از پس یک میلیارد و دویست هزار تومانی که در قرارداد نوشته شده بر آید. آقای شکوهی مدیرعامل شرکت همشهری نامه ای به دولت نوشته تا این بودجه از جانب دولت تامین شود و دیگر به مشکل بر نخورند. الان هم از کارگران تست سو پیشینه و تست اعتیاد گرفته شده ولی قرارداد رسمی هنوز بسته نشده است. 

سیه چهره در آخر گفت: الان یک ماه است وضعیت این کارگران روی هواست و معلوم نیست حقوق آن ها را چه کسی باید بدهد و هیچ کسی پاسخگوی این مسئله نیست.