نگارنده: جیران حسین‌زاده

     خواهرخواندگی بین شهرها، اگرچه جنبه دیپلماتیک رسمی ندارد، اما این‌گونه هم نیست که خالی از تعهد باشد. می‌توان گفت ارتباطی است که با تکیه بر فرهنگ، سنت‌ها، باورها و حال و روز مردم دو شهر، پیش می‌رود.
این موضوع نیز حائز اهمیت است که معمولاً دو شهر برای خواهر خواندگی دارای تشابهات فرهنگی، اعتقادی و گفتمانی دارند. 
با این مقدمه یادآوری می‌شود که ۲۴ فروردین سال ۱۳۹۲ قرارداد خواهر خواندگی و شهر غزه و تبریز منعقد شده که در ديدار شهرداران شهرهاي تبريز و غزه در تالار تبريز عمارت شهرداري امضا و مبادله گردیده است. 
علیرضا نوین شهردار وقت تبریز در روز انعقاد قرارداد به اهمیت قرارداد این خواهر خواندگی پرداخته و گفته بود: موضوع خواهرخواندگي تبريز با غزه به دنبال حملات وحشيانه رژيم صهيونيستي به اين منطقه از سوي شوراي اسلامي شهر تبريز مورد تأكيد و تصويب قرار گرفت و مقدمات خواهرخواندگي تبريز به عنوان اولين پايتخت جهان تشيع و شهر غزه به عنوان نماد مقاومت و ايثار و پايداري همزمان با جنگ دوم غزه با اسرائيل در دستور كار قرار گرفت.
از اتفاقات مشترک فرهنگی و اجتماع انجام یافته بین دو شهر اطلاعات دقیقی در دست نیست اما چه در دوره علیرضا نوین و چه در دوره صادق نجفی، در هر حادثه اعتراضی و جهادی و یا جنگ و بمباران و شهادت مردم غزه، شهرداری تبریز واکنش‌های اعتراضی قابل توجهی انجام می‌داد که واکنش رسانه‌ای و بعضا منطقه‌ای داشته است؛ از جمله در زمان شهردار نوین و در کورات کشتار و شخادت مردم بی‌گناه فلسطین که آیین شام غریبان و روشن کردن شمع و سوگواره و شعر توانی در مقابل عمارت شهرداری برگزار گردید و یا در زمان شهرداری صادق نجفی، آیین مشابهی در پارک طوبی برگزار شد و اتفاقا هر دو شهردار با نصب پلاکاردهای شهری مواضع خود را در مقابل انتفاضه به خوبی نشان دادند. در همین دوره، پارکی نیز به نام غزه در تبریز نامگذاری شد. 
این حرکات اعتراضی بخشی از عمل به قاعده خواهرخواندگی است و موضوع غریبی نیست. 
با این مقدمه قابل ذکر است که در روزهای گذشته رویداد مهم روز قدس و پس از آن حمله سربازان رژیم غاصب صهیونیستی به بیت‌المقدس و تبادل آتش سنگین بین نیروهای حماس و رژیم صهیونیستی را شاهد هستیم. 
ده‌ها کودک و زن فلسطینی به خاک و خون کشیده می‌شوند و به اعتراف رسانه‌ها این حجم از تبادل آتش و بمباران مناطق مسلمان نشین غزه بی‌نظیر است. 
اما متاسفانه شهرداری تبریز در نگاه کلی و روابط عمومی و سازمان فرهنگی هنری شهرداری به عنوان دیدبانان فرهنگی آن مجموعه هیچ محل اعرابی به موضوع ندارند و نه در روز قدس آن‌گونه که باید و شاید به موضوع -ولو در حد الصاق پلاکارد به نقاط مختلف شهر- پرداختند و نه در قضیه شهادت مردم مسلمان فلسطین واکنش ولو رسانه‌ای در حد یک بیانیه یا توییت خشک و خالی اقدام کردند. و حال آن که روابط عمومی همین شهرداری برای حاشیه مطرح در خصوص پنیر لیقوان سینه چاک کرده و تا حد اعلان عزای شهر را به حاشیه کشیده بود. 
به هر حال عدم موضع گیری شهردار و نهادهای ذیربطش در خصوص موضوع انتفاصه و قدس جای تامل دارد و چه بسا به لحاظ شخصی اعتقادی به مسئله فلسطین و گفتمان مقاومت نداشته باشند اما این مسئولین شهری نمی‌توانند اعتقاد خود را به مردم تبریز تعمیم دهند. انتطار می‌رود مسئولین شهری و به خصوص شورای شهر تبریز به عنوان خواهر خوانده غزه موضوع را در دایره سلایق و افکار سیاسی و اعتقادی خود نسنجد و لااقل یا در حد رعایت پروتکل‌های بین المللی مفاد قرارداد متعقده را مراعات نموده و اعتراض شهری خود را نشان دهند و یا دستکم در دایره انسانیت کمی تامل کنند که آن کودکانی که هر روزه  زیر خاک می‌خوابند آدمند و ارزش‌شان از موضع‌گیری‌های پوپولیستی نظیر پنیر لیقوان والاتر است.
خلاصه اینکه، سکوت در برابر صهیونیست‌ها، در شان یک انسان آزاده نیست، خاصه در شان مدیران جمهوری‌اسلامی! البته حساب دوتابعیتی‌هایی را که گوشه‌چشمی به زندگی در آن سوی آب‌ها دارند، جدا کنید.