امیر بنان با بیان اینکه در تولید مجموعه «گیله‌وا» بیش از هرچیز روایت قصه عاشقانه مهم بوده است،‌ درباره چگونگی استفاده از منابع تاریخی در روایت داستان این سریال گفت: تمام تلاش خود را کردیم تا با مطالعه منابع مستند باقی‌مانده به واقعیت مقطع تاریخی که داستان در آن روایت می‌شود، نزدیک شویم.

به گزارش همنوا بعه نقل از ایلنا، آخرین قسمت مینی سریال «گیله‌وا» روی آنتن شبکه سه سیما رفت. قصه این مجموعه در سال ۱۲۹۷ خورشیدی و از قحطی تهران آغاز می‌شود و به شمال و نهضت جنگل می‌رسد. این سریال، نخستین تجربه کارگردانی اردلان عاشوری است و حمیدرضا پگاه، ستاره اسکندری، امیرحسین صدیق، مهدی زمین پرداز از جمله بازیگرانی هستند که در آن به ایفای نقش پرداختند. امیر بنان که تهیه‌کنندگی این اثر را برعهده دارد در پاسخ به این پرسش که تا چه اندازه برای روایت بخشی از تاریخ معاصر که در «گیله‌وا» تصویر می‌شود، از منابع تاریخی استفاده شده، توضیح داد: طبیعی است که کتاب‌هایی که درباره موضوع قحطی ایران وجود داشت مطالعه شده، اسناد و مقاله‌ها بررسی شده، عکس‌ها، تصاویر و دست‌نوشته‌ها بازبینی شده‌اند. از نهضت جنگل، منابع و عکس برای مطالعه بیشتر است. مثلا از میرزا کوچک خان دست خط هم وجود دارد. سعی کردیم با مطالعه منابع به واقعیت آن مقطع تاریخی نزدیک باشیم. اما دنبال شبیه‌سازی شخصیت‌ها نبودیم، حتی درباره شخصیت میرزا کوچک خان هم نخواستیم چهره بهروز شعیبی کاملا شبیه میرزا باشد. برای ما روایت یک قصه عاشقانه مهم بود که در دوره‌ای تاریخی اتفاق می‌افتد و ایران درگیر حوادث سیاسی و اجتماعی خاصی است. این تهیه‌کننده همچنین درباره فضاسازی سریال‌های تاریخی و بهره‌بردن از لوکیشن‌های طبیعی در مجموعه گیله‌وا اظهار داشت: شما وقتی از تولید سریال تاریخی صحبت می‌کنید واقعا با مشکل لوکیشن، لباس و آکساسوار مواجه هستید. در گیلان که لوکیشن اصلی سریال است، خانه‌های قدیمی اغلب خراب شده و برای ساختن قصه‌ای که مربوط به صد سال قبل است با مشکل جدی روبرو بودیم. تصویربرداری سکانس‌های خارجی هم مشکلات خاص خودش را دارد و به نوعی نباید نشانه‌های زندگی امروزی در نماها دیده شود. عمارت‌های قدیمی گیلان، آنقدر ویران شده‌اند که نمی‌توان آنها را ترمیم و بازسازی کرد و در آنها چند ماه تصویربرداری انجام داد. درنهایت باید بگویم زمان زیادی صرف می‌شود تا لوکیشن مناسب پیدا کرده و آن را آماده تصویربرداری کنید. وی همچنین در پاسخ به اینکه آیا لوکیشن‌های سریال در گیلان ساخته شده است، گفت: به سختی این ساختمان‌ها را پیدا کردیم. اغلب خانه‌های قدیمی تغییر وضعیت داده‌اند و دیگر شبیه قدیم نیستند، حتی نمی‌شود روی آنها بازسازی انجام داد. این خانه‌هایی که در سریال می‌بینید استحکام لازم را داشتند، مرمت و بازسازی روی آنها انجام شد تا برای کار آماده باشند. در شهرهای مختلف گیلان تصویربرداری داشتیم اما اغلب تصویربرداری در کیاشهر انجام شده. نکته مهم دیگر، کار در تابستان بود. هوای تابستان در شمال، گرم و طاقت فرسا بود و کارمان را سخت‌تر می‌کرد. بنان در ادامه درباره تصویربرداری سکانس‌های تهران قدیم نیز بیان کرد: بخشی از تهران را در شهرک غزالی گرفتیم و بخشی دیگر را در حومه شهریار تصویربرداری کردیم. وی همچنین درباره تفاوت تولید مینی سریال با مجموعه‌های بلند تلویزیون اظهار داشت: وقتی شما با یک سریال بزرگ مواجه می‌شوید و قرار است چند فصل کار کنید، هم گروه انگیزه بالایی دارند، هم بعضی هزینه‌هایی که می‌شود، در طولانی مدت به صرفه به نظر می‌رسد. در «گیله وا» به این نتیجه رسیدیم که قصه برای یک مینی سریال مناسب است و نمی‌خواستیم آن را کش بدهیم. همه گروه با انگیزه و کاملا حرفه‌ای در خدمت پروژه بوده و با جان و دل در کنار ما بودند. به شخصه حس می‌کنم این مینی سریال دیدنی بود و مخاطبان از تماشایش لذت بردند. این تهیه‌کننده همچنین درباره همکاری با کارگردان کار اولی در این مجموعه نیز بیان کرد: آقای عاشوری متولد بندر انزلی بوده و آن خطه، مردم و تاریخش را خوب می‌شناسد. همین موضوع به ما کمک می‌کرد. همچنین او انگیزه بالایی برای کار داشت که در انرژی اعضای گروه و من تاثیرگزار بود. البته کار با جوان‌ها سختی هم دارد، اما اگر درک درست از پروژه، همکاری و نگاه مشترک و تعامل بین تهیه‌کننده و کارگردان وجود داشته باشد، همه چیز خیلی خوب پیش می‌رود. بنان همچنین در رابطه با نحوه مواجه شدن مردم با این مجموعه نیز گفت: مدت‌هاست در شمال کشور سریالی ساخته نشده، اگر هم ساخته شده، تاریخی نبوده و موضوع روز داشته. این که «گیله‌وا» یک سریال تاریخی در لوکیشن‌ها و طبیعت زیبا و چشم‌نواز شمال است، به نظرم برای بینندگان می‌تواند جذاب باشد. قصه، هم خوب بود و به نوعی تماشاگر را نگه می‌دارد. وی در بخش پایانی صحبت‌هایش در رابطه با روند پیوستن به این گروه و چگونگی ساخت این اثر گفت: این مجموعه محصول موسسه «اوج» است که به دنبال ساخت سریالی با موضوع قحطی در سال ۱۲۹۷ خورشیدی بود. آقای اردلان عاشوری نگارش متن و کار روی پروژه را شروع کرده بود و بعد از آن من به گروه اضافه شدم.