۱.حدیث از پیامبر داریم که هرکس به چهل سالگی رسید باید عصا به دست بگیرد. منظور این است که باید با عقل و احتیاط زندگی کند. به نظرم این شامل حکومت ها هم می شود که وقتی چهل سال شان شد باید بیشتر در قبال حقوق اساسی مردم احتیاط کنند و دست از شعار بردارند. حکومت پهلوی هم چهل ساله شد اما عصا به دست نگرفت.باد در دماغ انداخت و به راه کج خود ادامه داد. عصا به دست گرفتن یعنی اصلاح اشتباهات گذشته ، یعنی جبران حقوق از دست رفته ی دیگران و حلالیت گرفتن از آن ها. ۲.چه موافق جمهوری اسلامی باشیم و چه مخالف آن ، اما اگر عقل داشته باشیم می دانیم که آدم عاقل استفراغ خودش را دوباره نمی خورد.ملت ایران چهل سال پیش سلطنت را قی کرد.تمام.جایی برای اعلیحضرت و اریامهر و قبله عالم در قاموس یک انسان ایرانی متمدن ، دموکراتیک و آگاه وجود ندارد! . ۳.اسد الله علم در خاطرات خود به صراحت می گوید هر وقت اعلیحضرت دلگیر می شدند و از امورات مملکت به واهمه می افتادند ، برایشان یادآوری می کردم که چطور بعد از کودتای بیست و هشت مرداد ، در مقعد کسی که به خانواده سلطنت اهانت کرده بود ، میخ طویله فرو کردیم. با گفتن این خاطره برای اعلیحضرت انبساط خاطر ایجاد می شد و دلگرم می شدند.کسانی که تاریخ نخوانده اند و با تعجب می پرسند "ایرانی ها چرا انقلاب کردند ، مگر خوشی زیر دلشان زده بود " بهتر است بدانند که نخیر .بعضی خوشی ها مثل میخ طویله می تواند منجر به انقلاب شود. ۴.همان طور که ملت عاقل استفراغ خود را دوباره نمی خورد ، الکی هم انقلاب نمی کند.همه باید تاریخ را مرور کنند و عبرت بگیرند.چه حاکمیت و چه رعیت!